Jouw tweeling positief & ontspannen opvoeden

 Je vindt het zo bijzonder dat je het opgroeien van een tweeling van zo dichtbij mag meemaken, maar wat brengt het tweelingouderschap veel vragen met zich mee. 

Je vindt het zo bijzonder dat je het opgroeien van een tweeling van zo dichtbij mag meemaken, maar wat brengt het tweelingouderschap veel vragen met zich mee.

Je hebt het internet afgestruind, je aangemeld bij diverse tweelinggroepen op Facebook, meerdere hulpverleners en andere ouders om advies gevraagd en alle informatie over tweelingen als een spons opgezogen. Maar in de praktijk werkt het met een tweeling toch anders.

Het verdelen van jouw aandacht blijkt een dagtaak.

Ze willen bijvoorbeeld allebei tegelijk op je schoot zitten en pikken het niet als de ander er ook zit. Of eentje wil een spelletje spelen en de ander mag absoluut niet mee doen, met dikke tranen bij de ander als gevolg. Hoe goed jij ook je best doet, het lijkt wel of er altijd één boos, verdrietig of jaloers is.

Alles gaat 'keer twee'.

De fijne momenten - waarbij ze samen spelen, kletsen en lol hebben - zijn fantastisch om keer twee te hebben. Alleen die vervelende momenten en situaties krijg je ook dubbel. Twee keer uitproberen, twee keer driftbuien, twee keer de strijd aan moeten gaan om iets gedaan te krijgen.. En is de een net klaar met zijn tirade, begint de ander. En dat is precies waarom het voor jullie zo lastig is om een oppas te vinden.

Je het het gevoel dat je altijd handen, tijd en vooral energie te kort komt. 

Alles komt voor jouw eigen wensen en behoeften. De kinderen, het huishouden, jouw partner, werk, familie en vrienden. Tijd voor jezelf? Ja graag, maar wanneer dan?

1 op 1 tijd voor de tweeling? Je zou het doen als het kon.

Rekening houden met die “oh zo bijzondere” tweelingband en met hun eigen ontwikkeling heb je even laten gaan. De dag doorkomen is al een hele uitdaging.

Ondanks dat jullie zo je best doen om te benadrukken dat ze uniek zijn, ziet jullie omgeving hen vooral als “de tweeling”.
Ze worden veel met elkaar vergeleken, waardoor eentje al snel ‘beter’ of ‘leuker’ lijkt dan de ander. Anderzijds begrijpt jouw omgeving niet dat een tweeling andere wensen & behoeftes heeft dan eenlingen. Hierdoor voel jij je vaak onbegrepen als tweelingouder, maar je bent vooral bang dat hun eigen ontwikkeling daar schade van ondervindt.

Aandacht hebben voor de onderlinge verschillen, maar geen onderscheid willen maken tussen de kinderen. 

Ook al weet je dat dat niet het beste is voor jezelf en voor jouw tweeling. Je had je die hele tweelingband toch wat romantischer voorgesteld. Dat het nu zo moeizaam loopt valt je eigenlijk - als je heel eerlijk bent - een beetje tegen. Het lijkt wel of jullie tweeling meer last van elkaar hebben dan dat ze maatjes voor het leven zijn.