Waar ducktape al niet goed voor is...

 

Gisteren had ik wat 1 op 1 tijd met Liz. We lagen op onze loungeset in de tuin wat te gekken met Instagram filters (check mijn story @detweelingcoach). En laat ik maar meteen zeggen dat onze loungeset niet meer z.g.a.n. is. Op meerdere plekken houden we alles bij elkaar met ducktape. De pijn om een nieuwe set te kopen is nog niet groot genoeg en voor nu werkt het. Maar die tape zorgt er niet voor dat de bank ineens weer als nieuw is. Erger nog, het heeft hem lelijker gemaakt.

 

Vaak doen we dit ook met dingen in onze opvoeding die schuren of half uit elkaar vallen (lees: strijd om te kleinste dingen, jaloezie, kinderen die alleen luisteren als je je stem verheft en alles hetzelfde willen). Niet zozeer met ducktape, maar “pleisters plakken” op de schuurplekken. Even lijkt het te werken, maar veel vaker is de schuurplek ontstoken en los je met de pleister het probleem niet op. De pleister zorgt er zelfs voor dat je niet ziet dat de ontsteking erger wordt. Beetje cryptisch misschien nog, ik geef je een voorbeeld:

 

Iedereen met een tweeling in huis weet dat zij het liefste alles hetzelfde krijgen. Het kan namelijk niet de bedoeling zijn dat eentje meer heeft dan de ander. Dat is maar oneerlijk. Dus om schuldgevoel bij jezelf te voorkomen en strijd te vermijden verdeel je alles eerlijk en evenredig. Rozijntjes worden geteld en is eentje mee boodschappen gaan doen, dan mag de andere de keer erna. Lijkt een prima strategie om strijd en jaloezie te voorkomen. Of toch niet?

 

De schuurplek in dit geval is strijd en jaloezie. De pleister is eerlijk verdelen en alles op de weegschaal leggen. Op het eerste gezicht werkt deze pleister prima. Er is geen strijd, geen gevoel van minderwaardigheid of jaloezie. Jij voelt je een eerlijke ouder. Tot het moment dat eentje met oma een ijsje gaat eten terwijl de ander bij een vriendje is spelen. Iedereen heeft pret, tot bij thuiskomst wordt ontdekt dat broer met oma ijs heeft gegeten. “Als hij een ijsje heeft gehad, wil ik ook een ijsje”. Je komt er niet meer vanaf met het feit dat hij chips op heeft of dat hij de volgende keer met oma een ijsje mag eten. Er moet en zal nu ijs komen.

 

Waar de pleister eerst strijd voorkwam, zorgt hij nu voor strijd. Want de kinderen zijn niet anders gewend dan dat ze krijgen wat de ander ook heeft gehad. Nu kan je extra pleisters (praktische oplossingen) gaan plakken, bijvoorbeeld door:

• Toch ijs te geven, met het risico dat die ander dan ook chips wil
• Alles nog eerlijker verdelen
• Boos worden en dreigen – er ontstaan straffen
• Negeren
• Situatie voorkomen door oma niet meer met 1 kind ijs te laten halen
• .. vul zelf in ..

 

Maar de schuurplek is in dit geval gaan ontsteken. En die extra pleister haalt de ontsteking niet weg. Het verbloemt even en zorgt wellicht voor wat verlichting, maar de ontsteking blijft bestaan. (Onze loungeset is met de ducktape nog steeds kapot en zelfs lelijker geworden, oftewel de ontsteking is groter).

 

Wat kan je dan wel doen in plaats van met praktische oplossingen komen? Je raad het al, de ontsteking weghalen. Maar ook onderzoeken waar de schuurplekken door ontstaan. Want die ontstaan ook doordat jij zo je best doet om alles eerlijk te verdelen. En waarom doe jij je best om alles eerlijk te verdelen? Omdat je je anders schuldig voelt. En dat begrijp ik helemaal. Je wilt niet dat jouw kinderen het gevoel hebben dat ze oneerlijk behandelt worden. Je wilt voorkomen dat eentje zich minder voelt dan de ander. En dit is een overtuiging die ook voor schuring zorgt. Daarom werk ik in mijn coaching nooit alleen maar met praktische oplossingen (pleisters), maar kijken we ook naar overtuigingen, belemmerende gedachtes en jouw eigen opvoeding. Want deze dingen belemmeren je om echt op jouw ideale manier op te voeden. Alleen pleisters plakken houdt je niet vol als je niet ook de oorzaak en de ontsteking aanpakt.

 

Het is een wisselwerking, dat weet ik. Want op een bloedende wond plak je een pleister. Maar vaak doe je zoveel meer dan een pleister plakken. Je maakt de wond schoon, hecht indien nodig en daarna plak je er een pleister op. En is de oorzaak van de wond steeds hetzelfde, dan ga je preventief aan het werk. Hoe voorkomen we deze wond?

 

Alleen een praktische oplossing zorgt vaak niet voor een blijvend resultaat. Mentaal heb je ook werk te doen. Zit je mentaal lekkerder in je vel, dan heb je meer energie voor de nieuwe aanpak (pleister). Die nieuwe aanpak zorgt voor meer rust en plezier, waardoor je er mentaal ook weer op vooruit gaat. Hierdoor kan je de nieuwe aanpak volhouden en wordt het een nieuwe gewoonte. Een gewoonte die jou dichter brengt bij jouw fijnste manier van tweelingouder zijn. En dan zit je in een opwaartse spiraal. Minder onrust en strijd, meer harmonie en plezier. En een aanpak die licht en ontspannen voelt. Eentje die je blijvend vol kan houden.