Je staat in de ochtend moe op, telt de minuten af tot bedtijd en kan eigenlijk niet meer goed reageren op het gedrag van jouw tweeling. Het constante geduw en getrek, vragen om aandacht, "maaaaamm" en de eeuwige strijd om hetzelfde dingetje. Hoe komt het toch dat ons lontje zo kort is en dat onze energie zo laag is. Ook als we een goede nachtrust hebben gehad..
Stel je voor: Je bent 8 jaar oud. Nieuw schooljaar, nieuwe klas, nieuwe juf. Die nieuwe juf vraagt of je wat over jezelf kan vertellen. In mijn geval zou dat zijn: Ik ben Paulien, 8 jaar en ik vind het leuk om te hockeyen, met de poppen te spelen en te tekenen. Daarna wordt dezelfde vraag aan mijn tweelingzus gesteld en zij antwoord precies hetzelfde! Behalve de naam dan.. Hoe zou jij je dan voelen?⠀