Onlangs postte ik op social media over tekenen tijdens mijn coachsessies. Ik vind tekenen zo'n fijne manier om erachter te komen wat er bij kinderen in hun hoofd en lichaam speelt. Maar zeker ook om mijn woorden kracht bij te zetten. Zo deed ik laatst onderstaande oefening met een van de kids die bij mij komt.
Deze jongen mocht wel wat steviger in zijn schoenen staan. Zijn reactie op anderen kwam gewoon niet over. Zeker niet wanneer de ander wat minder aardig deed of ronduit brutaal en bot was. Hij probeerde alles zo vriendelijk en lief mogelijk op te lossen. En wat was hiervan het resultaat? Of het werkte niet, de ander deed niks met zijn grens. Of de ander ging nog even een stukje verder over zijn grens heen.
Het was zaak hem in te laten zien dat zijn houding in deze situaties vaak leidend waren. Die mocht wel wat krachtiger, wat zelfverzekerder. Wat meer: "Dit is mijn grens en die hoor jij te respecteren". Dus wat gingen we samen aan de slag met papier, stiften en onze verbeeldingskracht.
Visualiseren was stap 1: zie jezelf nou eens als een huis (geloof me, dit begon met wat lachen en giechelen, want dit is toch wel een beetje gek). En hoe ziet dat huis eruit? Teken dat huis nou maar eens.
Stap 2 was het opschrijven van de invloeden van buitenaf waardoor we onze kracht kunnen verliezen. Opmerkingen of acties van andere kinderen, andere mensen waarbij ze zijn grens over gingen.
Vervolgens gingen we ontdekken hoe een sterk, stabiel huis voelt. Hoe komt het nou dat een huis zo stevig is? Het kan (als het goed is) tegen regen, harde windstoten, storm, sneeuw, hagel. Hiervoor maakten we gebruik van de kwaliteitskaartjes van Schatgravers. We gingen ook zelf even zo stevig als een huis staan. Even ervaren hoe dat voelt. Daarna mocht hij alles opschrijven wat hierbij in hem opkwam, dit keer in het huis.
Ten slotte werd het huis zo ingekleurd en versierd dat het echt op hem leek, echt bij hem paste.
Het mooie van deze oefening is: door het opschrijven en tekenen werd voor hem goed zichtbaar waar hij zelf nog aan kon werken en welke eigenschappen van een stevig huis hij al wel bezit. Op deze manier konden we heel gericht oefenen op de eigenschappen die nog wat sterker mochten. De tekening ging mee naar huis, om hem ergens op te hangen waar hij hem veel zou zien. En elke keer als hij erlangs liep ging hij even zo sterk staan als een huis.
Toen ik na 2 sessies met zijn moeder sprak, gaf ze aan dat hij echt beter zijn grenzen aan was gaan geven, vooral op school. Ze vond hem zelfverzekerder ogen en hij durfde meer eigen keuzes te maken. Zijn huis kon weer tegen een stootje. En daar doen we het allemaal voor!
Reactie schrijven