Herken je dit? Je blijft maar lachen naar alles en iedereen, maar van binnen ben je helemaal gesloopt. Je staat in de ochtend moe op, telt de minuten af tot bedtijd en kan eigenlijk niet meer goed reageren op het gedrag van jouw tweeling. Het constante geduw en getrek, vragen om aandacht, "maaaaamm" en de eeuwige strijd om hetzelfde dingetje. Hoe komt het toch dat ons lontje zo kort is en dat onze energie zo laag is. Ook als we een goede nachtrust hebben gehad..
Veel tweelingouders komen nooit helemaal goed bij van het eerste jaar met hun tweeling. Twee baby's betekent twee keer zoveel voeden, twee keer zoveel luiers, twee keer zoveel huilen en twee keer zoveel slapeloze nachten. Als het eerste jaar dan voorbij is hopen we vaak dat het beter en makkelijker wordt.
Ik weet nog goed dat een oud-collega (ook tweelingmama) me ooit vertelde dat ze het derde jaar het zwaarst vond. Ik kreeg de schrik van mijn leven. Ik zat zelf in mijn tweede jaar als tweelingmoeder.. "Uuh wat?? Het wordt volgend jaar nog moeilijker??"😭
Hoe komt het dat we nooit meer helemaal bijtanken van die eerste periode met twee baby's?
Omdat we er geen prioriteit aan geven. Alles komt voor onze eigen gesteldheid.
- Kinderen
- Werk
- Partner
- Huishouden
- Familie
- Vrienden
- En hier ergens komen wij zelf.. En daarom laad jij niet op. Daarom is jouw lontje elke dag een beetje korter. Daarom is jouw geduld op.
Gisteren tijdens de gratis workshop vroeg ik ook waar iedereen zichzelf zette ten opzichte van alle balletjes die we hoog moeten houden. Als er totaal 10 balletjes zijn, waar sta jij dan? Het merendeel plaatste zichzelf ergens in de tweede helft en er was zelfs iemand die op plek 11 antwoordde. Plek 11, van de 10!
Dit kan zo niet langer! Het wordt tijd dat we onszelf bovenaan de lijst zetten. Ze zeggen in een vliegtuig niet voor niks: zet eerst je eigen zuurstofmasker op en help daarna jouw kinderen. Als jij zelf K.O. ligt kan je namelijk ook niet meer voor jouw tweeling zorgen. En zo werkt dat in het dagelijks leven ook.
Ben jij energiek, vrolijk, gelukkig en is jouw lontje lekker lang, dan ben je een veel leuker persoon voor jouw gezin en omgeving. Jezelf bovenaan zetten is niet egoïstisch. Juist niet!
Dus hoe ga jij ervoor zorgen dat je bovenaan jouw lijstje staat?
Ga jij prioriteit geven aan een warme kop koffie met een boek op de bank?
Verdelen jullie de avonden voortaan, zodat je een aantal avonden per week na het eten "vrij" bent?
Pak je het eerste uur nadat de kinderen naar opvang/school zijn voor jezelf?
Vraag jezelf minstens één keer per dag: Wat WIL ik nu doen?
En dan kan het nog wel zijn dat dit een wasje draaien of opruimen is, gewoon omdat je daarna blij bent dat je het hebt gedaan. Maar is het antwoord in de zon met een kop thee, dan doe je dat. In het begin misschien een beetje onwennig, maar het went heel snel. Geloof mij maar! En moet jij eens zien hoeveel je ervan oplaadt en hoeveel leuker je bent voor jezelf en jouw omgeving.
Reactie schrijven